pəri

is. <fars.>

1. Əsatirdə: cinlərin çox gözəl və cazibəli qadın şəklində təsəvvür olunan qismi.

2. məc. Çox gözəl, məsum, xoşxasiyyət qadın və ya qız haqqında. Başına döndüyüm, ay qəşəng pəri; Adətdir, dərərlər yaz bənövşəni! Qur.. Yox mənim başqa pərilərdə, gözəllərdə gözüm. S. Rüst.. Ey könlümü bir yol güldürən pəri; Niyə ağlar qoydun illərcə məni. Ə. C..

◊ İlham (şeir) pərisi – sənətkara ilham verən, onu ruhlandıran, şövqə gətirən amil. İlham pərisinin açdığı dadlı; Dillərdən küsərəm, səndən küsmərəm! M. Müş.. Ey ilham pərisi, varsansa əgər; Bu axşam üstümə qanadını gər; Qanım bir hərarət alsın qanından; Çıxım bu fikirlər burulğanından. M. Araz.